Արվեստի վայրը, Արվեստի Ժամանակը

Ցանկացած վայր, հատկապես փոքր գյուղ, հնարավորություն ունի քարտեզի վրա հայտնվելու միայն այն դեպքում, երբ այնտեղ ինչ-որ բան է տեղի ունենում: Միջոցառումը մոռացության վայրից դուրս է բերում նրան: Այս դիտանկյունից է, որ բնությունը կապվում է պատմության հետ: Բնությունը պատմության միջոցով լուսավորել կամ պատմությունը տարածական իմաստով մեծացնել, նշանակում է երկուսն էլ շոշափելիորեն տեսանելի դարձնել:

Գլաձորը հայտնի է որպես այդպիսի մի վայր: Միջնադարյան համալսարանի հեղինակությունը դեռևս ստիպում է նրանց, ովքեր հետաքրքրված են հայկական մշակույթով, ուսումնասիրելու Հայաստանի քարտեզը և գտնելու գյուղը:

Այնուամենայնիվ, Գլաձորում և, մասնավորաբար, Վայոց Ձորում մշակութային կյանքը, եթե նույնիսկ բաբախում էլ է, միևնույն է, նրա բաբախյունը թույլ է և դյուրաբեկ: Նրա ուժերը վերականգնելու համար անհրաժեշտ է վերանայել տարածաշրջանի բնակիչների ստեղծագործական էներգիան:
Նման դեպքերից մեկը քսաներորդ դարի երկրորդ կեսի նկարիչ և քանդակագործ Վան Եղյանի ներդրումն էր: